De verfilming van het Bernini misterie, en het vervolg op de verfilming van de Da Vinci code, ging gisteren in première.

Zelf heb ik het boek niet gelezen, maar ik ga akkoord met de meningen dat de film er iets te gejaagd aan toe gaat bij momenten, in vergelijking met zijn voorganger. In de Da Vinci code werd er bij momenten even gepauzeerd om dingen te overlopen, waar het in deze film allemaal heel snel moet gaan.

Aan de andere kant, de rode draad door de film is natuurlijk, het stoppen van de aanslag en dit in een paar uur tijd.
Ook geeft de snelle loop van de feiten doorheen de film,
een extra mogelijkheid om kleine tips te verbergen,
die pas nadien duidelijk worden als alle puzzel stukken samenvallen.

Verder is de film inderdaad een mooie rondleiding door enkele historische plaatsen in Rome en Vaticaanstad. Alle scènes binnen het Vaticaan, zijn natuurlijk niet op de echte locatie gefilmd, zelfs het Sint Pietersplein werd niet gebruikt voor de verfilming. De filmmakers waren dus genoodzaakt om zelfs dit grote plein op schaal na te maken voor de verfilming.

Eindconclusie: Zeker niet de beste film van 2009, maar veruit beter dan andere films zoals het teleurstellende Knowing. Ik heb uiteindelijk wel van de film genoten. Het enige wat mij fel stoorde tijdens de film was het pratende koppel, dat blijkbaar dacht dat zaal 8 het praatcafé van de bioscoop voorstelde.

Gisteren bezocht ik, met mijn medestudenten journalisme, deze tentoonstelling in BOZAR (het paleis voor schone kunsten) te Brussel.

De tentoonstelling op zich was prachtig, er hingen enkele zeer interessante werken omhoog, werken die je na deze tentoonstelling waarschijnlijk niet veel meer buiten Turijn zal kunnen bewonderen.
De inhoud is een greep uit de verzamelde kunstwerken van de adel in Turijn door de eeuwen heen, dit maakt dat je de evolutie ziet in de keuze van de werken en hun onderwerpen.

In de meeste ruimten was het vrij donker en werden de werken met spots belicht, dit effect maakte de omgeving zeer rustgevend en liet de werken zeer mooi tot hun recht komen.

Wat mij vooral stoorde aan het hele gebeuren, was dat de uitleg bij de werken soms aan het andere eind van de muur hing, en dat in enkele ruimten de belichting de werken tot grote witte vlekken omtoverde.
In de ruimte met stillevens hingen de plaatjes met uitleg, voor elk van de 9 werken aan de muur, in 1 hoek bij elkaar. Het leek alsof het de bedoeling was een werk te bekijken, terug naar de muur te lopen en dan opnieuw naar het volgende werk.

Wat ik dan weer zeer leuk vond was dat er ook een video speelde in 1 van de vertrekken, waar je de werken kon bekijken in hun normale omgeving. In deze video werd ook de architectuur getoond die bij de schilderkunst aansloot.

Niet echt een tentoonstelling waar ik zelf, uit eigen beweging naartoe zou gaan, maar wel de moeite waard.

Het Amerikaanse televisienetwerk Fox werkt samen met het media bedrijf Endemol, aan een nieuwe televisie show.

De setting voor de reality show is een klein bedrijf, dat zich door de economische crisis moet loodsen.
De deelnemers doen dienst als werknemers binnen het bedrijf, en omdat het nu eenmaal crisis is, moet 1 van hen elke week vertrekken.

Het grote verschil met de echte bedrijfswereld, is dat niet de baas, maar de werknemers zelf beslissen, wie er moet vertrekken.

Endemol kwam met het idee naar voren, omdat het volgens hen volledig binnen de economische situatie van vandaag past.

Zoals te verwachten, zijn er al enkele vakbonden die het idee compleet ongepast vinden, wat zeker te begrijpen valt.
In zekere zin, maakt dit soort programma een karikatuur van de huidige economische problemen en zal er veel controverse rond ontstaan.

De lanceringdatum voor de show is nog niet bekend gemaakt door Fox, maar er is al heel veel aandacht voor het concept op zich vanuit de media en de bedrijfswereld.

Persoonlijk vind ik dat alles moet kunnen tot op zekere hoogte, en dit is 1 van die dingen.
Maar ik kan me inbeelden, dat organisaties die zich op dit moment volop inzetten om de werkgelegenheid te behouden binnen de wankele economie, hier problemen mee hebben.

Ook werd er vermeld dat de format gebaseerd is op het reeds bekende Big brother, ik betwijfel wel of dit een voordeel is. Big brother boeit het grote publiek al lang niet meer in de zelfde mate als tijdens de eerste uitzendingen, en de formule lijkt mij tot op de limiet uitgemolken.

Het is weer eens pasen, en traditie getrouw zijn er dan overal paaskuikens te verkrijgen.
En vier van die gele donzige bolletjes, die overigens veel te veel decibels produceren, zitten momenteel in onze garage.

Nu enkel nog hopen dat we meer geluk hebben dan andere jaren, en het niet allemaal hanen blijken te zijn.

Onze kat vind de kartonnen doos in ieder geval heel interessant!

Het ding gaat nog max 5 minuten mee zonder netstroom en ziet er ook uit alsof het zijn beste tijd al heeft gehad.
Het design is natuurlijk al lang achterhaald, in deze tijd van de Ipod touch en de Iphone, en het valt ook op dat het beestje al veel heeft meegemaakt, de krassen liegen er niet om.

Nu alle nostalgie terzijde, maak ik er nog regelmatig en zonder tegenzin gebruik van, ik heb namelijk een altec lansing inmotion (docking voor de ipod die veel weg heeft van een boombox)

Het handige is dat ik op die manier mijn oude ipod gewoon in de inmotion kan laten zitten, en er enkel uit hoef te halen om de muziek te veranderen die erop staat.

Dit kleine stukje technologie, is ook het langst werkende apparaat ooit door mij aangekocht, meestal is apparatuur die ik aankoop geen lang leven gegund, maar dit is blijkbaar de uitzondering.
Ik ben eigenlijk benieuwd of ik binnen een aantal jaren, hetzelfde zal kunnen schrijven over mij Ipod video…

Het inmiddels vierde deel in de door car tuning/ racing geïnspireerde filmreeks, ging vanavond (8/4/2009) in première voor het grote publiek.

De trailers hadden al lang op voorhand, bij iedereen grote verwachtingen opgebouwd, deze worden voor en stuk wel ingelost, maar doen de film achteraf, minder volmaakt lijken.

Wat vooral opvalt is dat de makers met dit deel terugkeren naar de setting van de eerste film.
Ik durf zelfs zeggen dat op een paar elementen na de grote lijnen in de eerste en laatste film hetzelfde zijn.

Nu, ik ben zelf geen grote fan van het hele tuning gebeuren, maar ik heb de film zeker niet met tegenzin bekeken.
De film gaat vooral over de mix van snelle, mooie auto’s van alle slag, mooie babes en actie, deze worden zoals steeds goed door elkaar gemixt, met daarover een laagje verhaallijn.

Zoals bij andere trilogieën kwam het ook hier voor dat de kwaliteit met elk deel naar beneden ging, maar ik moet eerlijk toegeven dat dit laatste deel, wel mooi in de buurt komt van het eerste deel.

Ik ben de zaal uitgegaan met gemengde gevoelens, aan de ene kant was de film goed en voldeed hij aan de verwachting die ik oorspronkelijk had, aan de andere kant hadden de iets te overweldigende trailers mijn verwachtingen té hoog opgedreven, wat de film minder goed deed lijken.

Eindconclusie: goeie film, je als de voorgaande delen gezien hebt, zeker een kijkje nemen.

Momenteel krijgen leerlingen in de Franstalige Brusselse scholen 4 uur Nederlands, maar als het aan de directeurs van deze scholen ligt, zal dit worden aangepast naar 2 uur.
Dat is althans het voorstel dat door hen naar het Brusselse stadsbestuur werd opgestuurt.

De Beslissing is natuurlijk nog niet genomen, maar het voorstel op zich is al vrij chokerend.

Een stad zoals Brussel, waar in theorie tweetaligheid heerst, moet in de praktijk deze talen ook aangeleerd krijgen.
Of de leerlingen nu 2 of 4 uur les krijgen zal hun keuze van spreektaal niet beïnvloeden, maar kan wel het verschil betekenen tussen mensen die op papier tweetalig zijn en mensen die effectief de 2 talen machtig zijn…

Ik hoop in ieder geval dat het voorstel afgevoerd wordt.

<Sluikreclame>

Deze vrijdag (10/04/2009) organiseert Wolvertem’s enige echte, overvalste Jeugdhuis ‘t Sloefke, Dancing 9 to 5.
Kort omschreven, een vette fuif, waar niemand mag ontbreken.
Eerst en vooral, allen daarheen natuurlijk!
De fuif heeft plaats in de Cecilia zaal, in het hartje van Wolvertem en beloofd voor nodige ambiance te zorgen.
De deuren openen zichzelf vanaf 21u, aanwezig zijn is de boodschap.

</Sluikreclame>

Ik drink graag,  en op het werk ook wel vrij veel,  koffie.

Mijn vaste koffie regel is hoe donkerder, straffer, zwaarder, hoe beter.

Nu Senseo heeft zijn algemene pads,  ingedeeld volgens de sterkte, waarvan  de “strong” variant zeker valt  te smaken.

Maar laat mij toch even mijn lof betuigen aan diegene die met Colombia Blend op de proppen kwam!